We kennen het allemaal wel; je werkt op de één of andere manier toe naar een welverdiende vakantie. Drie weken geleden was het voor mij zover. Nog even dit afwerken, nog even de laatste dingen in huis halen die absoluut mee moeten, tóch nog maar even dat extra doosje paracetamol halen, nog even zus en nog even zo. De auto wordt ingepakt en dan is het ineens zover; ik kan in de relax-stand! We rijden richting het zuiden om 15 dagen lang van de Italiaanse zon te genieten. Heerlijk. Eénmaal op de vakantiebestemming aangekomen voelde het weer als "thuis". Mijn hart ligt nou eenmaal in Italie dus ik geniet daar altijd met volle teugen.
-'s Morgens genieten van het aanbreken van een nieuwe dag en dan versgebakken broodjes kopen bij het plaatselijke bakkertje. (Veel leuker dan in de campingwinkel).
Leuk toch?
Op het gezellige dorpspleintje hebben de oude vrouwtjes zich al verzameld. Op een bankje onder de bomen, gekleed in hun gebloemde jurken met dito schorten wisselen zij de laatste roddels uit.
En dan die raampjes en balkonnetjes! Ook al zijn ze nog zo verweerd, altijd worden ze opgefleurd met planten die uitbundig bloeien.
Dit vind ik toch zó leuk!
Maar aan alles komt een einde.... dus ook aan onze vakantie. Om het Italiaanse sfeertje nog even vast te houden neem ik lekkere Prosecco mee naar huis. Inmiddels ben ik weer thuis en geniet ik van een heerlijke kop cappuccino met cantuccini (dit zijn kleine koekjes met amandelen en ja..... ook meegenomen).
Het luie leventje zit erop. We gaan er weer tegen aan. Maar aan dit verhaal zit ook een positieve kant, want over 50 weken gaan we weer!
Groet, Carla
